‌طبق ماده 714 و 718 قانون مجازات اسلامی،  هر گاه بی‌احتیاطی یا بی‌مبالاتی یا عدم رعایت نظامات دولتی یا عدم مهارت راننده (‌اعم از وسائط نقلیه زمینی یا آبی یا هوایی) منتهی به قتل غیر عمدی شود مرتکب به شش ماه تا سه سال حبس و نیز به پرداخت دیه در صورت مطالبه از ناحیه اولیای دم‌ محکوم می‌شود.

از طرفی، هر گاه راننده یا متصدی وسایل موتوری در موقع وقوع جرم، مست بوده یا پروانه نداشته یا زیادتر از سرعت مقرر‌ حرکت می‌کرده است یا آن که دستگاه موتوری را با وجود نقص و عیب مکانیکی مؤثر در تصادف به کار انداخته یا در محل‌هایی که برای عبور پیاده رو‌ علامت مخصوص گذارده شده است، مراعات لازم ننماید و یا از محل‌هایی که عبور از آن ممنوع گردیده است رانندگی نموده به بیش از دو سوم حداکثر‌ مجازات مذکور در مواد فوق محکوم خواهد شد.

دادگاه می‌تواند علاوه بر مجازات فوق مرتکب را برای مدت یک تا پنج سال از حق رانندگی یا تصدی‌ وسایل موتوری محروم نماید.

بنا بر مواد قانونی فوق، مجازات رانندگی در مستی می تواند شامل حبس از سه ماه تا یک سال و جزای نقدی بین یک میلیون تا ده میلیون ریال باشد اما اگر رانندگی در حین مستی، منجر به تصادف، جرح یا فوت شود، شدت مجازات بیشتر شده و مقصر به بیش از دو سوم حداکثر مجازات قانونی یعنی به بیش از ۵ سال حبس می تواند محکوم شود. همچنین دادگاه می‌تواند مرتکب را به مدت ۱ تا ۵ سال از رانندگی محروم کند.

از طرفی همانطور که ذکر شد، چون شرب خمر(مصرف مشروبات الکلی) طبق قوانین ایران، جرمی مجزا می باشد طبق مواد ۲۴۶ و ۲۶۵ قانون مجازات اسلامی، مصرف کننده به ۸۰ ضربه شلاق  ممکن است، محکوم شود.

طبق بند ب. ماده ۱۵ قانون بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه نیز اگرچه بیمه گر مکلف است در مورد رانندگی در حالت مستی یا استعمال مواد مخدر یا روانگردان موثر در وقوع حادثه که به تایید نیروی انتظامی ، پزشکی قانونی یا دادگاه رسیده باشد بدون هیچ شرط و اخذ تضمین خسارت زیان دیده را پرداخت کند اما پس از آن می‌تواند به قائم مقامی زیان دیده از طریق مراجع قانونی برای بازیافت تمام یا بخشی از وجوه پرداخت شده به شخصی که موجب خسارت شده است مراجعه کرده و وجوه پرداختی را باز پس گیرد.